
Στα έρημα χωριά μας σιγοκαίει η μνήμη της περασμένης ζωής. Τουλάχιστον σ’ εκείνα που καπνίζει τζάκι ακόμα και όποια ανοίγουν την αγκαλιά τους για να υποδεχτούνε τα τέκνα τους ως επισκέπτες κάθε Πάσχα και κάθε Δεκαπενταύγουστο. Πλανάται ο φόβος ότι αυτή η φωτίτσα θα σβήσει μαζί με τον απόηχο της τελευταίας ατομικής ζωής που είχε […]
Συνέχεια